Η γοητεία του σχεδόν συνηθισμένου.

Ιδεολογικές και επιστημολογικές διαφορές στην ελληνική ιστοριογραφία στο μεταίχμιο του 19ου - 20ου αιώνα. Το παράδειγμα του Σπυρίδωνα Λάμπρου και Παύλου Καρολίδη Η ιδέα του έθνους στον ακαδημαϊκό, κοινωνικό και πολιτικό «λόγο» ( discourse) των Σπ. Λάμπρου και Π. Καρολίδη αποτέλεσε το κύριο κίνητρο που συμπόρευσε ή διαχώρισε τους δύο Έλληνες ιστορικούς στην καμπή του 19 ου αιώνα, ενώ η επιστημολογική τους διαφοροποίηση έχει να κάνει τόσο με την ξεχωριστή τους ιδεολογική οπτική, όσο και με τις εξελίξεις της ευρωπαϊκής και ελληνικής ιστοριογραφίας. Η κοινή τους μέριμνα, τόσο για τον ιστορικό προσδιορισμό του «Έθνους», όσο και για την αναζήτηση ενός ιστοριογραφικού επιχειρήματος που θα τεκμηριώνει τις γεωπολιτικές διεκδικήσεις του Έθνους στο παρόν (Κουμπουρλής, 2012: 535) οδηγεί και τους δύο στο να σταθούν εμφατικά στην επίμαχη περίοδο του Βυζαντίου. Οι διαφορές τους από την άλλη, συνοψίζονται, ίσως, στο κοινωνικο-πολιτικό συγκείμενο της «αυτοχθονίας» του πρώτου,