«e-κουλτούρα» και Δημόσια Ιστορία»
« e -κουλτούρα» και Δημόσια Ιστορία » Μπορεί ο μελετητής της δημόσιας ιστορίας να αναπτύξει παραγωγικό διάλογο σε ψηφιακή πλατφόρμα με ανθρώπους που συγκροτούν την ιστορική τους εμπειρία μέσω μιας βαθύτατα (!) ενεστωτοποιημένης, παραστασιοποιημένης, παιχνιδοποιημένης, αντίληψης του παρελθόντος; Αν στον ύστερο 20ό αιώνα, με τη στροφή στη «νέα μνήμη», [1] η «ιστορική κουλτούρα» δείχνει να αποσταθεροποιείται καθώς εκτίθεται σε καινοφανείς προκλήσεις , στον 21ο, η στροφή στην « e -κουλτούρα» ( e - food , e - shop , e - school , e - groups , e - cards …) δημιουργεί ένα καινούριο πεδίο διαδικτυακής δημόσιας ιστορικής κουλτούρας άνευ μνήμης. Εδώ, το «e» συμπυκνώνει και αιχμαλωτίζει μέσα σε μια ελάχιστη γραφική και αναπαραστατική αποτύπωση, την πληρότητα των συμβάντων, τη μορφολογία του χώρου, τους χρονικούς αναβαθμούς, τις πολιτισμικές τελετουργίες, τη γλώσσα. Στη συνέχεια, η ιστορία, θρυμματίζεται και ρευστοποιείται ώστε να διαχυθεί με ιλιγγιώδη ταχύτητα σε όλα τα ψηφιακά σ