Η γοητεία του σχεδόν συνηθισμένου.

Η. Χ Παπαδημητρακόπουλος,  Οδοντόκρεμα με χλωροφύλλη ΑΘΩΣ  ΓΥΡΙΖΑ ἀ­πὸ τὸ σχο­λεῖ­ο ἐ­κεῖ­νο τὸ με­ση­μέ­ρι, ἔ­πια­σε ξαφ­νι­κὰ μιὰ μπό­ρα καὶ ἔ­γι­να μού­σκε­μα. Φο­βή­θη­κα νὰ ἀ­κο­λου­θή­σω τὸν συ­νη­θι­σμέ­νο μου δρό­μο κά­τω ἀ­πὸ τὶς με­γά­λες πεῦ­κες καὶ ἔ­τσι πῆ­ρα τὴν γυ­μνὴ δη­μο­σιά, ποὺ κα­τα­λή­γει στὸ χω­ριό. Στὸ χτῆ­μα ἔ­φτα­σα τὴν ὥ­ρα ποὺ ἔ­βγαι­νε πά­λι ὁ ἥ­λιος, καὶ μπῆ­κα μέ­σα σκαρ­φα­λώ­νον­τας πά­νω ἀ­πὸ τὸ με­γά­λο πορ­τό­νι μὲ τὶς βρε­μέ­νες ρο­δο­δάφ­νες. Στὸ πε­ρι­βό­λι ὅ­λα ἦ­ταν γα­λή­νια, φρε­σκο­πλυ­μέ­να καὶ κα­τα­πρά­σι­να, οἱ ἀ­χλα­δι­ές εἶ­χαν ἀ­κό­μα με­ρι­κὰ ἄν­θη, στὰ φύλ­λα τους κρα­τοῦ­σαν χον­τρὲς στα­γό­νες τῆς βρο­χῆς ποὺ γι­ά­λι­ζαν σὰν χάν­τρες. Ἡ τε­λευ­ταί­α βρο­χὴ τῆς χρο­νιᾶς , σκέ­φτη­κα. Τό­τε εἶ­δα τὴν Ἑ­λέ­νη. Ἔ­βγαι­νε ἀ­πὸ τὸν κῆ­πο κρα­τών­τας στὸ χέ­ρι ἕ­να με­γά­λο ἄ­σπρο τρι­αν­τά­φυλ­λο. Ἐρ­χό­ταν πρὸς τὸ μέ­ρος μου ἀρ­γά, ὁ ἥ­λιος στε­φά­νω­νε τὰ μαλ­λιά της, κά­τω ἀ­πὸ τὴν μαύ­ρη πο­διά της πρό­βα­λ

                                                    ΕΝΑΣΤΡΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ                          Στίχοι, απαγγελία, οπτικοποίηση: Λουκία Κονιδάρη

                Απο την απωλεια στην απολαυση Η Αλεξάνδρεια που φεύγει, την Αλεξάνδρεια που χάνεις Μετακίνηση της ενέργειας και αντίδραση σε μια δράση. Από το «φεύγει» στο «χάνεις».  Από το τρίτο πρόσωπο και την α-μετοχή στην ευθύνη, έως το δεύτερο πρόσωπο και τη συμμετοχή στη συνευθύνη. Τότε και μόνον τότε μπορείς να αποχαιρετήσεις την Αλεξάνδρεια που.... δε φεύγει, αλλά τη εσύ τη χάνεις. Η εσωτερική ελευθερία συντιθέμενη από την αξιοπρέπεια και τη γενναιότητα, προσφέρει μια στάση ψυχής και πνεύματος που οδηγεί στην ενόραση. Έξω λοιπόν από τη διανόηση και τις επιταγές της, η παραδοχή της απώλειας είναι θέμα βαθιάς ετοιμότητας. Η Αλεξάνδρεια φεύγει….!!!   Η αίσθηση αυτή είναι προϋπόθεση για μια πραγματική εκτίναξη της ελευθερίας: Δυναμικά και ενεργητικά, δεν επιτρέπΕΙΣ την απώλεια, αλλά τη μεταμορφώνΕΙΣ σε απόλαυση. Η απόλαυση του θιάσου, είναι ζήτημα πνευματικής, αλλά όχι διανοητικής επιλογής.  Και ο αποχαιρετισμός, θέμα εσωτερικής ανάτασης. Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον