Απο την απωλεια στην απολαυση

Η Αλεξάνδρεια που φεύγει, την Αλεξάνδρεια που χάνεις

Μετακίνηση της ενέργειας και αντίδραση σε μια δράση. Από το «φεύγει» στο «χάνεις».  Από το τρίτο πρόσωπο και την α-μετοχή στην ευθύνη, έως το δεύτερο πρόσωπο και τη συμμετοχή στη συνευθύνη. Τότε και μόνον τότε μπορείς να αποχαιρετήσεις την Αλεξάνδρεια που.... δε φεύγει, αλλά τη εσύ τη χάνεις.
Η εσωτερική ελευθερία συντιθέμενη από την αξιοπρέπεια και τη γενναιότητα, προσφέρει μια στάση ψυχής και πνεύματος που οδηγεί στην ενόραση. Έξω λοιπόν από τη διανόηση και τις επιταγές της, η παραδοχή της απώλειας είναι θέμα βαθιάς ετοιμότητας. Η Αλεξάνδρεια φεύγει….!!!  Η αίσθηση αυτή είναι προϋπόθεση για μια πραγματική εκτίναξη της ελευθερίας: Δυναμικά και ενεργητικά, δεν επιτρέπΕΙΣ την απώλεια, αλλά τη μεταμορφώνΕΙΣ σε απόλαυση. Η απόλαυση του θιάσου, είναι ζήτημα πνευματικής, αλλά όχι διανοητικής επιλογής. Και ο αποχαιρετισμός, θέμα εσωτερικής ανάτασης.
 

 Απολείπειν ο Θεός Αντώνιον

 










Σαν έξαφνα, ώρα μεσάνυχτ’, ακουσθεί
αόρατος θίασος να περνά
με μουσικές εξαίσιες, με φωνές—
την τύχη σου που ενδίδει πια, τα έργα σου
που απέτυχαν, τα σχέδια της ζωής σου
που βγήκαν όλα πλάνες, μη ανωφέλετα θρηνήσεις.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που φεύγει.
Προ πάντων να μη γελασθείς, μην πεις πως ήταν
ένα όνειρο, πως απατήθηκεν η ακοή σου·
μάταιες ελπίδες τέτοιες μην καταδεχθείς.
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος,
σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες μια τέτοια πόλι,
πλησίασε σταθερά προς το παράθυρο,
κι άκουσε με συγκίνησιν, αλλ’ όχι
με των δειλών τα παρακάλια και παράπονα,
ως τελευταία απόλαυσι τους ήχους,
τα εξαίσια όργανα του μυστικού θιάσου,
κι αποχαιρέτα την, την Aλεξάνδρεια που χάνεις.
(Από τα Ποιήματα 1897-1933, Ίκαρος 1984)   




Απολείπειν ο θεός Αντώνιον (ανάγνωση)
(διαβάζει: Ευθυμίου Κυριάκος, Κ.Π. Καβάφη, Ποιήματα (1896-1933), In Autumn Leaves Ltd 2005)
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον (ανάγνωση)
(διαβάζει: Σαββίδης Γ. Π., K.Π. Kαβάφη, Ποιήματα, I, (1896-1918), Διόνυσος)
Απολείπειν ο θεός Αντώνιον (ανάγνωση)
(διαβάζει: Σουλιώτης Μίμης, Ανέκδοτη ηχογράφηση, Αθήνα 2002)
Απολείπειν ο θεός Aντώνιον (ανάγνωση)
(διαβάζει: Χορν Δημήτρης, Ανέκδοτη ηχογράφηση, 1962)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Ιστορία = συγχρονική διαχρονία, ή διαχρονική συγχρονία